(G. P. R. James)

Hóglega, hæglega,
á hafsæng þýða,
sólin sæla!
síg þú til viðar.
Nú er um heiðar
himinbrautir
för þín farin
yfir frjóvga jörð.
 
Halla þú, röðull!
höfði skínanda
bráhýr, brosfagur
að brjósti Ránar,
sæll og sólbjartur,
sem þá er stefndir
bratta braut
á bogann uppsala.
 
Blessuð, margblessuð,
ó, blíða sól!
blessaður margfalt
þinn bestur skapari!
fyrir gott allt
sem gjört þú hefur
uppgöngu frá
og að enda dags.
 
Dreifðir þú, dagstjarna!
dimmu nætur
glöð, af glóðbreiðri
götu þinni;
ljós fékkstu lýðum
langar, á gangi,
dagstundir dýrar,
ó, dagstjarna!
 
Vaktir þú fugla
og fögur blóm vaktir,
söng þér að syngja
og sætan ilm færa.
Hníg nú hóglega,
hægt og blíðlega,
vegþreytir vindsala!
ó, vegstjarna!
 
Hníg nú hóglega
í hafskautið mjúka,
röðull rósfagur!
og rís að morgni,
frelsari, frjóvgari,
fagur guðsdagur!
blessaður, blessandi,
blíður röðull þýður!
 
Hóglega, hæglega
hníg þú að hvílu,
skeiðþreytir skjótur!
en skamma hríð þó
bíð þú, að ástar-
augum hlýjum
bládöggvað brosir
á brjóst jarðar.
 
Drag nú hið blástirnda,
blysum leiftranda
salartjald saman
yfir sæng þinni;
brosi boðandi
að af beði munir
bráðlega hresstur
á himin snúa.
 
Vonin vorblíða,
vonin ylfrjóva
drjúpi sem dögg
af dýrðarhönd þinni,
döpur mannhjörtu
í dimmu sofandi
veki, sem vallblómin
vekur þú á morgni.
 
Mynd guðs hin máttka!
mjúkir draumar
glaðlega vakna
við geisla þína,
eins og náttöldur
norðurstrauma
bláljósar blika
birtu þína við.
 
Hníg því hóglega
í hafskautið mjúka,
röðull rósfagur!
og rís að morgni,
frelsari, frjóvgari,
fagur guðsdagur!
blessaður, blessandi,
blíður röðull þýður!
 
Hóglega, hæglega
hníg þú að hvílu,
skeiðþreytir skjótur!
en skamma hríð þó
leng hinar blíðu,
bjarmaljúfu,
ástarauðugu
aftanstundir.
 
Skrýð þig svo aftur
skrúða gulldregnum,
morgunskrúða
menn gleðjanda;
bú þig að öllu
upp að koma
fagur og fram bruna
í fullu veldi.
 
Og bjarma breið
á brúnir fjalla,
áður ljósan dag
leiðir á himin;
leng þú blessaðan
blíðu roða
uppkomu þinnar
og undirgöngu.
 
Vekur þú von
og vekur þú bæn,
hvenær sem dapri
dimmu hrindir
og augu kætir
allrar skepnu;
þökk er og lofgjörð
á þinni leið.
 
Vekur þú von
og vekur þú bæn,
er þú í ljóma
líður af himni,
aftur í ljóma
upp að renna;
þökk er og lofgjörð
á þinni leið.
 
Hníg þú hóglega
í hafskautið mjúka,
röðull rósfagur!
og rís að morgni,
frelsari, frjóvgari,
fagur guðsdagur!
blessaður, blessandi,
blíður röðull þýður!