Dóri litli, dreptu yður
í dag eða gær sem nú er siður,
enginn kveður þig upp né niður
ef þú ferð að lifa mig;
vonin okkar! vara þig.
Eg skal gera átta kviður,
ef yður væri dáinn.
Komdu’ á skjáinn! Komið þér á skjáinn.
 
Það er illt að læra lengi,
létt er þaufið heimsku mengi;
sá sem rær og ristir þvengi
af ræfli þeim, sem heitir trú,
japlar eins og ég og þú;
hinir lifa í góðu gengi;
gotuna sem að snapa
undir stapa, undir Vogastapa.
 
Hvað er þetta? Boli eða bokki,
bukkur eða hjól í rokki,
eða skyldi skekið í strokki
í skjólinu við gluggann minn?
Ekkert vit eg í því finn.
Nú er eins og hnælduhnokki
hnerti lær á kerlu!
Skotið mellu! Skotið eins og mellu!
 
Mundi það vera illur andi
eða sál úr dauðra landi
eða sjálfur svarti fjandi
syngjandi við þetta lag
raunalegan rellubrag?
Ég er ær og ekki í standi
að yrkja um þetta meira;
leggst á eyra, leggst á kalið eyra.