Varla getum vér hrundið frá oss þeim þanka að dýramorðið í það hæsta leyfist þá nauðsyn krefur, en aldrei til eintómrar skemmtunar; varla getum vér deyft hjá oss þá hugsjón að fyrri en keðjan þrýtur við hásæti hins eilífa, hljóti enn þá finnast 1000 lifandi verur á baki hvurra maðurinn stendur eins langt og rjúpan á baki veiðimannsins. Vei oss! ef þessir mattkari vildu fylgja því dæmi vér gefum þeim.
(Fram haldið síðar.)
Úr skólablaðinu Íris: „Iris – No.3. – 1826 – Föstudaginn 3ja Novmbr.“
Eiginhandarrit er varðveitt í Árnastofnun í handritasafni Konráðs Gíslasonar (31 a I).
Heimild:
Haukur Hannesson, Páll Valsson, Sveinn Yngvi Egilsson (ritstjórar). (1989). Ritverk Jónasar Hallgrímssonar I. bindi: Ljóð og lausamál, bls. 327. Reykjavík: Svart á hvítu.