Austast fyrir öllu landi
af einhvurjum veit ég stað,
fjalleyju grænni og góðri;
getið þér hvur muni það?
 
Hún heitir Skrúður, og skýlir
Skrúðsbónda, öldnum hal;
úti fyrir Fáskrúðsfirði
þú finnur það eyjarval.
 
Og hvunær sem eg hugsa
um hrútinn og pækilinn,
mér er sem eg sjái’ hann Gísla
og hann séra Ólaf minn.