Annes og eyjar

Fyrirsögn:

Austast fyrir öllu landi

Drangey

Efst á Arnarvatnshæðum

Ég uni mér ekki’ út í Máney

Hornbjarg

Kolbeinsey

Meðan Hestklettur heldur

Ólafsvíkurenni

Suðursveit er þó betri

Tindrar úr Tungnajökli

Arnarfellsjökull

Veit eg út í Vestmannaeyjum

Við Sogið sat eg í vindi

Arngerðarljóð

Á eg mér kvæðaefni mörg

Álfareiðin

Ásta

Bágindi

Berst mér þá hjarta (Heine)

Blomsterkampen i Sorø

Bósi

Dalvísa

Drottinn gaf og hann drottinn tók

Dæmringen er velgørende

Dönum verður hér allt að ís

Efter assembléen

Ein velmeint bænaráminning til G. M.

Einbúinn

Ég bið að heilsa!

Ég veit það eitt að enginn átti

Fegin í fangi mínu(Heinrich Heine)

Grenið

Hispursmey stóð við ströndu(Heinrich Heine)

Hugnun

Hví skyldi ég ei vakna við

Illur lækur eða Heimasetan

Jólavísa

Kossavísa (Adelbert von Chamisso)

Kveðið í útlegð (Heinrich Heine)

Kveðja til Uppsalafundarins 1843

Kærðu þig ekki neitt um neitt

Lán, er vilt ei láta mér (Heinrich Heine)

Leiðarljóð

Líkur sínum

Ljós er alls upphaf (Ludwig Feuerbach)

Maren Havsteen

Mathias, min unge taler

Márinn forvitni (Heinrich Heine)

Mér finnst það vera fólskugys

Næturkyrrð (Heinrich Heine)

Ó, þú jörð

Óhræsið!

Ólán!

Ólund 2 og ólund 3 og 15 eru nú

Ómur alfagur (Heinrich Heine)

Óskaráð

Quis multa gracilis (Horatius)

Strandsetan (Heinrich Heine)

Strit (Heinrich Heine)

Stökur (21. desemberm. 1844)

Suður fórumk um ver

Svo rís um aldir árið hvurt um sig

Sæunn hafkona

Tak for Snedronningen

Til G. Thorarensens

Uppi stóð Kain (Frederik Paludan-Müller)

Úr leikritinu „Dauði Karls fimmta“ (Carsten Hauch)

Vesturför velborins herra Brynjólfs sýslumanns P.S.

Vorið góða, grænt og hlýtt (Heinrich Heine)

Þar sem háir hólar

Þorkell þunni

Þrætir

Öllum fyrir Ingólfur sér opinn geiminn

Fyrsta lína:

Austast fyrir öllu landi

Tíbrá frá Tindastóli

Efst á Arnarvatnshæðum

Ég uni mér ekki’ út í Máney,

Yst á Hornströndum heitir

Bræðurnir sigldu báðir

Meðan Hestklettur heldur

Riðum við fram um flæði

Suðursveit er þó betri

Tindrar úr Tungnajökli

Uppi undir Arnarfelli

Veit eg út í Vestmannaeyjum

Við Sogið sat eg í vindi,

Fædd er eg þar sem fjallatindur

Á eg mér kvæðaefni mörg

Spila Stóð eg úti’ í tunglsljósi, stóð eg úti’ við skóg,

Ástkæra, ylhýra málið

Illa er mér við óleik þinn

Berst mér þá hjarta,

Vi sad om aftenbordet

Bósi! geltu, Bósi minn!

Fífilbrekka! gróin grund!

Drottinn gaf og hann drottinn tók

Dæmringen er velgørende for øjnene

Dönum verður hér allt að ís

Ja, vidste min moder hvor mangefold

Þegar þú kemur þar í sveit

Yfir dal, yfir sund

Nú andar suðrið sæla vindum þýðum

Ég veit það eitt að enginn átti

Fegin í fangi mínu

Ástarstjörnu

Hafaldan háa!

Af vejen, høviske piger og mænd!

Ungur var eg, og ungir

Komið er að dyrum,

Halli vesli, heyrðu mér,

Hispursmey stóð við ströndu

Nautgæfa fóðurgrasið grær

Hví skyldi ég ei vakna við

Lækur rennur í lautu,

Jólum mínum uni ég enn,

Ljúfi! gef mér lítinn koss,

Hlegið var og sungið,

Bræður munu berjast

Kærðu þig ekki neitt um neitt

Lán, er vilt ei láta mér

Byr um gráð þig beri

Allt hefi ég af öfum mínum,

Ljós er alls upphaf,

Leiði minnar móður,

Mathias, min unge taler,

Márinn hann vita vildi hvað

Mér finnst það vera fólskugys

Ganga gullfætt

Ó, þú jörð, sem er

Ein er upp til fjalla

Hraparlegt ólán, að á hvítasunnu

Svarblá alda sogar mig,

Ómur alfagur

Ég skal kenna þér að þjóna

Hver er hinn ungi,

Seg oss lengur sögu,

Bessi á sér berhross,

Ein sorgleg vísa út af alþingi

Ána, kána,

Fellur vel á velli

Eilífur guð mig ali

Eg er kominn upp á það

Hvítur í lofti ljúfu

Sól rís sæl

Enginn grætur Íslending

Suður fórumk um ver,

Svo rís um aldir árið hvurt um sig,

Þokan yfir vík og vogi

Til dig, o elskelige!

Þá sastu úti undir húsagarði,

Uppi stóð Kain

Snemma morguns

Að utan og sunnan og austan eg spyr,

Vorið góða, grænt og hlýtt,

Þar sem háir hólar

Friðar biðjum Þorkeli þunna,

Þrætir þefjahreytir

Öllum fyrir Ingólfur sér opinn geiminn